Муур миний өчил..

Хамгийн анх блог гэдэг зүйлийг бичиж эхэлснээс хойш хамгийн түрүүнд уншиж дуусгасан ном маань энэ ном гэжийгаа..үнэн хэрэгтээ энэ номыг бараг жилийн турш уншсан гэхэд болноо дунд нь алга болж нэг үзээд тээд олдсоных нь дараа ёстой тавилгүй байж байгаад дуусгасан юм..Нацүмэ Соосаки гэдэг зохиолчийн ном.. урьд нь дандаал хайр сэтгэлийн талаар өгүүлсэн зохиолын ном уншдаг байжийгаад бараг л анхны ийм төрлийн уншсан ном гэхэд болно..энэ номон дээр юу гардаг гэхлээр нэгэн муур өөрийн орчин тойрныхоо амьдралыг өөрийн үзэл бодол, байгаа байдлаар нь тэр үеийн японы амьдралыг хүүрнэн өгүүлдэг..энд тухайн зохиолчийн үзэл бодол, хүмүүсийн арчаагүй байдал, хувь хүн бүрийн онцлог, аз жаргал, хүн төрөлхтний үзэл бодлын өөрчлөлт гээд л маш зүйлийг тусган өгүүлсэн байн лээ ер нь нэг удаа уншчхад зүгээр зохиол санагдсааан анхандаа сонирхолгүй байсан ч унших тусам улам л уншмаар санагдаад байсныг бодоход бас ч гэж гайгүй зохиол бололтой гэсэн үнэлгээ өглөө..энийг уншчаад төрсөн сэтгэгдэл нь бол энэ амьдралд амьдарч байхдаа хүмүүсийн амьдралд заавал оролцох биш зүгээр л хөндлөнгөөс нь киноны үзэгч маягаар үзэж болохыг мэдлээ тэр нь бас сонирхолтой болохыг.. миний хувьд хэтэрхий юм юманд оролцож гол рольд байх дуртай хүн юм шиг байгаан ер нь бол цаашдаа оролцогч биш үзэгч байдлаар бас хандий гэж бодсон.. тээд бодохоор надаа бас ч гэж нөлөөлжээ.. бас япон орны талаар нэлээд мэдлэгтэй болсон гэж боджаагаа.. зозо энэ удаад энэ номноос хамгийн их таалагдсан нэг өгүүлбэрээ бичээд дуусгыдөө..Хүн далд санаа агуулах тусмаа тэрхүү далд санаа нь муу үр дагуулж, азгүй явдлын үндэс болдог..